Ik wil het gaan hebben over ‘verantwoordelijkheid’, het tonen en nemen daarvan, voor zowel jezelf als je omgeving, en het betrokken zijn tot je naasten. Verantwoordelijkheid is een term die vaak en losjes wordt gebruikt, maar wat slechts zelden wordt nageleefd.
Men heeft tegenwoordig een lakse en egoïstische instelling, waardoor men zich louter bekommert om hun kleine privécirkel. Men beleeft niet de gemeenschapszin, welke de vorige generaties wel kenden. Men kende vroeger zoiets als ‘sociale controle’, een gevolg van het zogeheten ‘ons kent ons’. Vroeger was men betrokken met hun gemeenschap, hielp elkaar, ondersteunde elkaar en hield elkaar in toom waar nodig. Hoewel het niet de plicht was van iedere volwassene om andermans kinderen in de gaten te houden, deed men dat wel. Eenieder hield een oogje in het zeil en behield zodoende zowel de veiligheid als de orde. Als men een kind zag huilen, werd het geholpen en getroost, in plaats van vermeldt als ‘Facebook-status’. De reden dat we horen ‘vroeger was alles beter’, is omdat het ook zo was. Natuurlijk was er ook toen criminaliteit en ellende, maar men was wel bereid om zelf de handen uit de mouwen te steken en actief bij te dragen aan de maatschappij. Het was een natuurlijk gevoel, welke voortvloeide uit de gemeenschap zelf. Het hoefde niet aangemoedigd te worden, omdat het een vanzelfsprekendheid was. Men begreep dat niets vanzelf aan kwam waaien en dat je het niet aan anderen moet overlaten, om dingen voor elkaar te krijgen.
Met de jaren groeide de bevolking, werden kleine plaatsjes volgebouwd en verkilde het Volk. Waar men zich eerst inzette voor een prettige leefomgeving en nauwe banden onderhield met hun buurtbewoners, zetten ze zich nu in voor een rijk gevulde bankrekening. Men is te druk met het vergaren van kapitaal, om zich te bekommeren om “triviale” zaken als hun omgeving en buurtbewoners. Dankzij de individualistische propaganda die ze dagelijks op zich afgevuurd krijgen, distantiëren ze zich van anderen en verkiezen ze de welvaart, boven het welzijn. Ze voelen zich tegenwoordig niet meer genoodzaakt om anderen te helpen, als ze er zelf niet beter van worden. Natuurlijk, ze klagen als er wat mis is. Maar waarom zouden ze iets doen, het is toch niet hun verantwoording?
We zien wat dergelijk egoïstisch gedrag veroorzaakt in de maatschappij. Ondanks alle ellende en onrechtvaardigheid, voelt niemand zich geroepen om de problemen te herstellen en schoon schip te maken. Men geeft elkaar de schuld, de regering de schuld, de tijdsgeest de schuld, de media de schuld, de omgeving de schuld, maar niemand zal de verantwoordelijkheid nemen om waarlijk iets te doen. Ze verzinnen uitvluchten als: “Den Haag zou iets moeten doen!” of: “Als niemand iets doet, waarom zou ik het dan wel doen?” of de meest trieste uitvlucht: “Stel dat ik me ergens over uitspreek, dan word ik raar aangekeken…” Niet het wanbeleid van Den Haag, niet de economische crisis, niet de armoede, niet de criminaliteit en zelfs niet anderen, zijn de reden waarom de huidige situatie zo in-en-in triest is in Nederland. Nee, de waarlijke reden, is de bevolking zelf.
Als er problemen zijn, pak ze aan! Al zijn het de vervuilde bosjes in je wijk, organiseer een gezamenlijke opruiming en zorg dat je wijk netjes is! Als de buurt onveilig is, richt dan een buurtwacht op! Laat je stem horen en wees actief! Door alleen te klagen, jammeren, met de vinger te wijzen en op onze handen te zitten, komen we nergens. Toon initiatief, zet je ergens voor in, wees betrokken en creëer met je eigen handen een leefbare omgeving. In plaats van te janken zoals de rest van het Volk dat ‘niemand iets doet’, zorg je dat jij wél iets doet. Zelf initiatief tonen, zelf actie ondernemen en de verantwoordelijkheid voor jezelf en je omgeving dragen, is dé weg naar een betere samenleving. Wees geen egoïstische kwal die iedereen voorbij loopt, maar help je Volksgenoten en daarmee tegelijk je Vaderland!
-Othala
Geen opmerkingen:
Een reactie posten